Sjlechter Jos Hoezen verhaalt in de rubriek “Wie ich nog ein jungske waor” over herinneringen uit zijn jeugd in Belfeld.

Vandaag het vervolg op “De ierste kosmoel” over sparen voor de uitzet.

Veel leesplezier!

Oetzet

Zoë mosde zeej ’t ein paar jaor volhaaije toet det ich op ens huurde ich det se zich ginge verlove. Det waas toen nog ’n apart fies. D’r kwaam gebak en vlaai in hoes en s’aoves zoot de kamer vol met femilie, vriende en kennisse. Taofels aanein gesjaove met gläskes met sigaren en sigaretten d’r op. Langzaam mer zeker woort de kamer blauw van de rauk en auch nuttigde men het nudig pilske of unne borrel. De verlovingsringe woorte um de vingers gestaoke en dit heel in desse sjtilaan nao het trouwe toe werksde. Verhaole woorte verteld en het verlovingspaar kreeg auch kado’s. Kado’s veur “In de kis”.

Zondaag, de daag nao het velovingsfies zoog ich mien zöster met mien aansjtaonde sjoenbroor met kado’s, pen en papeer de zölder op sjeete. Ich die nao, ich waas niesjierig wat die ginge doon. Dao waere ônger het sjuunse van het daak ein paar kiste nao veure getrokke en aope gemak. Alles wat dao in zoot woort oëtgestald. Laepelerek, hendeuk, striekiezer, washendjes, mixer, zwarte fritekaetel, paeper en zaatstelke, taofel-aanstaeker, sigarettedoes, twië BK kaetels (veur de res mos nog gespaard waere) aet- en koffieservies, drinksjtel en nog vuul mier. Kiek det bedoelde ze now asse zeië “Ein kadootje veur in de kis”. Ut waas bedoeld veur de oetzet. Alles wat t’r in zoot waas netjes opgesjreeve en woort aangevuld met de nieje kado’s.

Wie langer men vreejde, wie grötter de oëtzet woort. Met verjeurdage, met sinterklaos, meistal kreeg se den get veur “de kis”. Auch zoote toen euveral bunkes op. Die mosde men oëtknippe, opplekke en opsjteure. Beej de waspoeier, op de koffie, op de royco en californiasoep en weit ich neet wao nog mier. Euveral op. Maar met die bunkes kos se auch sjpare veur grei veur de oëtzet. En had se de oëtzet ein wiet stök beejein en de vreejer ’n vaste baan met inkomme den meugde hae gaon probere of hae de hank kreeg van de dochter van zien sjoenelders.
Zoever ich weit is hae den einigste dae det gevraogd haet beej ôs. En auch gekrege. Verliefd, verloofd, getrouwd, van achterdeur, nao zölder, nao eige huuuske. Ich dink neet det t’r now nog maedjes zien die vraoge um ’n weesgegroetje as de vreejer geit, of met pen en papeer de zölder op gaon. Maar ach, toen waas de vreejerstied neet minder leuk, waal angers, maar “haaije van” waas hetzelfde.

Verliefd, verloofd, getrouwd, ich heb d’r genne spiet van!!!