De waterstaatskerk

Toen de bisschop van Luik, waar Belfeld onder viel, in 1836 Belfeld bezocht, schrok hij van de toestand van de oude kapel, oorspronkelijk uit 1518 en drong hij aan op de bouw van een nieuwe kerk. Er werd een verzoek gericht aan koning Leopold van België om goedkeuring voor de bouw. Limburg hoorde in die tijd nog tot België en met de goedkeuring was haast geboden, want de vrees was dat Limburg weer tot het Koninkrijk der Nederlanden zou gaan behoren. Er was gerede twijfel of er dan medewerking zou komen voor de bouw van de kerk. Het katholieke zuiden hoefde in die tijd nog niet te rekenen op de steun van de overwegend protestantse regering. Maar in 1839 werd Limburg weer bij het Koninkrijk der Nederlanden ingelijfd. Zorgen over de financiering van de bouw leidden ertoe, dat toch een verzoek om subsidie werd gedaan bij koning Willem I, die tot ieders verrassing gehonoreerd werd met een gift van 2000 gulden. Op 22 september 1840 werd de kerk door deken Schrijnen ingezegend. De kerk kreeg de naam Waterstaatskerk omdat de bouw ervan viel onder het Ministerie van Waterstaat.

 

Toen de neoclassicistische Waterstaatskerk gebouwd werd, telde Belfeld 400 inwoners. Belfeld groeide door tot 1200 inwoners in 1911. De kerk telde slechts 96 zitplaatsen en was zondags dan ook tjokvol. De gelovigen konden zich amper verroeren. Bovendien was ze inmiddels geheel bouwvallig geworden. Tot 1913 bleef het Belfelds parochiekerk. Tijdens de afbraak van de kerk werd de zaal van weduwe Stevens aan de Markt de noodkerk. Met steun en inzet van de parochianen werd op dezelfde plek in neo-romaanse stijl een nieuwe kerk gebouwd.

 

Bronnen:

• Boek Belfeld van eeuwwisseling naar eeuwwisseling
• Boek 400 jaar Parochie informatie Twan Ernst, auteur Paul Niessen.