Vandaag weer een tekening van Bart Leurs in de rubriek “Was getekend” met daarbij een prachtig verhaal van Sef Derks, dat we met zijn goedkeuring mogen plaatsen.

Terug naar de veerman van Belfeld

Theo Janssen (1934), die eind jaren vijftig met zijn broers geëmigreerd is naar Nieuw-Zeeland, heeft de herinneringen aan zijn geboortedorp Belfeld gebundeld in het boekje ‘Memories are made of this’, dat een mooi beeld schetst van Belfeld in de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw.

Theo is zijn jeugd af en toe de Maas overgezet door veerman Willem van Hooren. Destijds ging dat nog met een roeiboot. Het verhaal speelde zich af bij café Tulkens, later café Maaszicht. Vanuit Venlo gingen we eind jaren zestig naar dit riant gelegen horeca-etablissement om Fons Stevens te bezoeken. ‘De eerste Belfeldse hippie’, zoals hij werd genoemd, gaf het blad Dodo uit. Het was een absurdistisch literair tijdschrift, typisch voor die tijd. Een jaar of vijftien geleden was ik wederom bij die gezegende plek aan de Maas om voor het Limburgs Museum filmopnames te maken van de laatste Nederlandse parlevinker, Wim van Hooren, een kleinzoon van de veerman. De Belfeldse ondernemer heeft 44 jaar lang vanaf de winkelboot ‘Time is Money’ boodschappen bezorgd bij langsvarende schippers.

Maar dit terzijde, we gaan terug naar Willem van Hooren uit het verhaal van Theo Janssen. Op zoek naar fotomateriaal schoot Bart Leurs (1957) ons te hulp. Hij is langs moederskant eveneens een kleinzoon van ‘onze’ legendarische veerman. Hij had een prachtige foto uit 1955 van zijn opa en oma in de bewuste roeiboot, waarmee zo veel mensen over de Maas zijn gezet. Het echtpaar werd vereeuwigd ter gelegenheid van hun gouden huwelijk. Bart Leurs is een begenadigd tekenaar. Aan de hand van foto’s heeft hij tekeningen gemaakt van zijn grootouders, die we hierbij plaatsen. Willem van Hooren was geboren in 1879 in het Brabantse Lith in een gezin van binnenschippers. Na zijn diensttijd, uiteraard bij de marine, kwam hij terug op het schip van zijn ouders. Wanneer over de Maas werd gevaren, meerden de Van Hoorens vaker af in Belfeld, waar café Tulkens aan de Maas werd bezocht. Op zekere dag schoot Amor er met succes zijn pijlen. De flamboyante Willem van Hooren en kasteleinsdochter An Tulkens (1880-1958) werden verliefd en trouwden in 1905. Willem van Hooren bleef eerst binnenschipper. Na de overname van het café van zijn schoonouders werd hij ook nog parttime kastelein, veerman en parlevinker. Hij kreeg de bijnaam Willem van Tölkes en schopte het zelfs tot lid van de gemeenteraad van Belfeld. Veel hem goedgezinde kiezers waren klant in zijn café. Dat zij in de aanloop naar de verkiezing voor de gemeenteraad vaak van Willem een gratis glas bier toegeschoven kregen, spreekt voor zich. Overigens heeft hij als volksvertegenwoordiger vooral gezwegen in de gemeenteraadsvergaderingen. De burgemeester gaf hem daarom de bijnaam Willem de Zwijger.

In de Tweede Wereldoorlog was de familie actief in het verzet. Terwijl in de kelder van hun café onderduikers een onderkomen hadden, zaten een etage hoger Duitse militairen achter een glas bier. Hun contactpersoon met het verzet was Paul Windhausen, pastoor van Steyl die later in het concentratiekamp Buchenwald het leven zou laten. Café Van Hooren beschikte over een telefoon, het was een van de weinige aansluitingen in Belfeld. Als pastoor Windhausen belde met de mededeling dat er een boek klaar lag, was dat een codebericht. Willem van Hooren wist dan dat hij bijvoorbeeld Engelse piloten de Maas over moest brengen. Ook werden door zijn kinderen berichten verspreid. In de laatste fase van de Tweede Wereldoorlog is het café verwoest. Het werd in de jaren vijftig herbouwd. Dochter Truus heeft het nog heel lang uitgebaat. Café Maaszicht is enkele jaren geleden door de nieuwe eigenaar helaas afgebroken. Belfeld verloor daarmee helaas een stukje gekoesterde historie.

Bron: Sef Derks Dagblad de Limburger