In de VIA, de gratis bijlage bij dagblad de Limburger staat in de editie van 14 augustus een mooie column over het station Belfeld

Station Belfeld Column De halte, door Sef Derkx

In lijn 66 naar Venlo zitten twee jonge dames van rond de twintig. De ene draagt kleding tot op de enkels en een hijab. Een loshangende hoofddoek. Haar leeftijdgenote heeft zich zo gekleed dat schouders, benen en armen zonder belemmering bruin kunnen worden in de zomerzon. Interessant. Twee contrasterende belevingswerelden bijeen in één bus van Arriva. Hoewel? Beiden hebben geen oog voor buiten. Voor bijvoorbeeld een heer die met een zeis het kniehoge gras maait rond een al tijden leegstaande villa in Tegelen. Ze zijn gebiologeerd in de weer met hun telefoon. Tegenstelling en overeenkomst vallen daarmee samen.

Vandaag waren we in Belfeld. Tijdens een eerdere expeditie hadden we vanuit de verte het voormalige dorpsstation gezien. Als fervent reiziger met het openbaar vervoer en bovendien een bovengemiddelde interesse in de geschiedenis ervan, reden genoeg om te gaan kijken. Op deze zomerdag ligt het spierwitte Station Belfeld er piekfijn bij. Het schittert in de zon. Maar de treinstellen van de Maaslijn razen eraan voorbij. Zonder af te remmen. Het station is niet meer in gebruik. Hier het spoor terugnemen kan echter wel. De treinverbinding Venlo-Roermond dateert van 1865. Een kleine kwart eeuw later werd het station Belfeld in gebruik genomen. Het gebouw zonder tierlantijnen was puur functioneel. Met dienstlokalen, een woning en een goederenloods. Van het station werd vooral gebruikgemaakt door werknemers van de plaatselijke keramiekfabrieken. In 1904 werd het emplacement uitgebreid en nam de bedrijvigheid toe. Het goederenvervoer steeg naar verwachting, het aantal passagiers bleef achter. Zozeer zelfs dat in 1938 Belfeld tot veler verdriet uit het spoorboekje verdween. De laatste reizigerstrein vertrok op 15 mei van dat jaar. In het begin van de Tweede Wereldoorlog keerde het station voor reizigers terug. Het duurde slechts enkele weken, daarna was het weer alleen in gebruik voor het goederenvervoer. In 1972 kwam ook daar een einde aan. Het leegstaande stationsgebouw werd gekocht door de overbuurman, de gresbuizenfabriek. Helaas trad het verval al snel in. De gebouwtjes werden als het ware overwoekerd door begroeiing. Tot het tij keerde. De redding kwam van Vogelwerkgroep Tösse Bös en Maas. In 2018 ontfermde de vereniging zich over het oude station, dat met veel zorg en toewijding is gerenoveerd. Ook de stationsnaam keerde terug op de zijgevels. Station Belfeld is niet alleen lieflijk, maar ook een tegengif voor de aartslelijke, verouderde fabrieksgebouwen ertegenover