Vooroorlogse Urbanuskerk
De oude Waterstaatkerk uit 1840 werd afgebroken en met hulp van de parochianen werd hier op dezelfde plek in neo-romaanse stijl, naar ontwerp van Caspar Franssen, een nieuwe kerk gebouwd, toegewijd aan de Heilige Urbanus. Pastoor Hermens was de bouwpastoor. Op 5 april 1914 vond de inzegening plaats. De bouw van de kerk en toren had in totaal 45.000 gulden gekost.
Tijdens de watersnood in de winter van 1926 werd de kerk daarbij niet gespaard. De Urbanuskerk lag immers westelijk van de Rijksweg en de Maas was haar naaste buur. Op Nieuwjaarsdag 1926 stond de kerk dan ook compleet onder water.
Aan de voltooiing van het interieur heeft men tot 1940 gewerkt. Het interieur was uitgevoerd naar het ontwerp van kunstschilder de Baert, door kerk- en decoratieschilder Druncks uit Roermond en met hulp van plaatselijke huisschilders, verfraaid. Er stond een witmarmeren altaartafel met tabernakel, een houten altaar retabel, communiebanken, een marmeren preekstoel en kerkbanken. De kerk was voorzien van verwarming en een uurwerk.
Helaas was de kerk geen lang leven beschoren. Toen eind november 1944 de Duitse troepen aan de westzijde van de Maas waren verdreven, werd Belfeld frontgebied. Aan de westzijde waren Engelse troepen gelegerd en de oostzijde werd nog door de Duitsers bezet. Door de beschietingen over en weer werd de kerk het slachtoffer van Engels kanonvuur. In mei 1946 werd het puin van de kerk opgeruimd. Daags voor Sint Urbanus, Belfelds patroonheilige, werd een deel van het muurwerk weggehaald en onderstut met hout. Vervolgens werd een vuur gestookt waarbij het hout verbrandde en de zwaargehavende toren uiteindelijk om viel.
Er moest een nieuwe kerk komen. Als gevolg van de aanleg van de spoorlijn Nijmegen-Roermond was het dorp in tweeën gesplitst en was er in het oude centrum weinig of geen ruimte voor woningbouw. Maar na de oorlog was de behoefte aan woningen groot. Met het besluit tot de bouw van een nieuwe kerk moest rekening worden gehouden met het nieuw geplande centrum ten oosten van de spoorlijn. Vanaf het begin was duidelijk dat de nieuw te bouwen kerk niet ter plaatse van de verwoeste kerk zou komen te liggen, maar meer centraal in de gemeente, in het nieuw geplande centrum. Hiertegen rees verzet van een aantal parochianen. Er werd een enquête gehouden, maar de beslissing was al genomen en kon niet meer teruggedraaid worden. Hiermee kwam ook een definitief einde aan de ligging van de kerk in de oude kom van Belfeld.
Bronnen:
- Boek Belfeld van eeuwwisseling naar eeuwwisseling
- Boek 400 jaar Parochie informatie Twan Ernst, auteur Paul Niessen.
